ΟΚ, το ομολογώ.
Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο πήγα χτες να ψηφίσω ήταν για να δω το παλιό μου σχολείο που ήταν συμπτωματικά και το εκλογικό μου κέντρο.
Είναι ένα σχολικό συγκρότημα σε σχήμα Γ. Όταν ήμουν μαθητής, η μία πλευρά στέγαζε το δημοτικό και η άλλη το γυμνάσιο. Ήμουν εκεί λοιπόν από την τρίτη δημοτικού ως και την τρίτη γυμνασίου. Επτά ολόκληρα χρόνια, δηλαδή. Δεν είναι και λίγα.
Οι αλλαγές που είδα είναι εντυπωσιακές.
Έχει στολιστεί περισσότερο: έχει ζωγραφιές με λουλούδια και ένα τρενάκι στους τοίχους του προαυλίου (νομίζω ότι στεγάζει πλέον και ένα νηπιαγωγείο).
Είδα στους τοίχους καθώς ανέβαινα τις σκάλες ότι έχουν κρεμάσει ζωγραφιές που έκαναν τα παιδιά και αυτό έδινε ένα όμορφο χρώμα στη «μονοτονία» της σκάλας.
Μέσα στην τάξη που πήγα να ψηφίσω υπήρχαν κι εκεί ολόγυρα στους τοίχους ζωγραφιές και έργα των παιδιών.
Υπήρχαν και ράφια τα οποία θυμάμαι είχαν γίνει «επί των ημερών μου», αλλά μέχρι που έφυγα από εκεί ήταν μονίμως άδεια. Χάρηκα που τα είδα χτες γεμάτα βιβλία. Χάρηκα επίσης που είδα τη μεταλλική ντουλάπα η οποία στα χρόνια μου ήταν επίσης μισοάδεια να είναι τώρα κι αυτή γεμάτη βιβλία, όργανα, ένα αρμόνιο και τουλάχιστον 3 κασετόφωνα. Δεν ξέρω αν πράγματι χρησιμοποιούν όλα αυτά στο μάθημα αλλά και τα μισά τουλάχιστον να χρησιμοποιούν είναι παρήγορο.
Γενικά, παρατήρησα ότι έχουν βάψει σχεδόν κάθε γωνιά του κτιρίου με ζεστά χρώματα και αυτό δίνει μια όμορφη αίσθηση.
Η αλλαγή που με σόκαρε όμως ήταν η εξής:
Διπλή σιδερένα πόρτα στην είσοδο και κάγκελα με σιδερένια πόρτα σε κάθε όροφο. Αν δεν ήξερα ότι είναι σχολείο και αν δεν είχε τα όμορφα χρώματα στους τοίχους θα έπαιρνα όρκο ότι το κτίριο χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό.
Υπήρχε και μια άλλη αλλαγή. Πώς να το πω, όμως;
Να, το προαύλιο μου φάνηκε πιο μικρό τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου