«Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου»

Όταν η μουσική και οι στίχοι ενός τραγουδιού είναι τόσο όμορφα, δεν υπάρχει περίπτωση να βγει άσχημη μια διασκευή του.

Το τραγούδι που ακούγεται στη σειρά «Το Νησί» είναι το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου».

Το τραγουδάει εκπληκτικά η Αντριάνα Μπάμπαλη.

Η υπέροχη ενορχήστρωση με βασικά όργανα το πιάνο και το ακορντεόν δεν προδίδει με τίποτα την προέλευση του τραγουδιού.

Αυτό που ενδεχομένως να μην γνωρίζετε λοιπόν είναι ότι το τραγούδι αυτό είναι διασκευή ενός ρεμπέτικου τραγουδιού του 1950.

Τη μουσική έχει γράψει ο Σπύρος Περιστέρης και τους στίχους ο Μίνως Μάτσας.

Το τραγούδησε η Σωτηρία Μπέλου με τη συνοδεία του Στελλάκη Περπινιάδη.

Η αυθεντική εκτέλεση είναι, όπως θα περίμενε κανείς, με βάση το μπουζούκι και σε πιο αλέγκρο και κανταδόρικο ρυθμό.

Θερμότατη παράκληση

Δεν μπορεί.

Κάποιος άνθρωπος έκανε κάποια στιγμή μια ευχή: 

«Αχ και να ξύπναγα μια μέρα και να είχε κερδίσει η Ελλάδα το Πανευρωπαϊκό Κύπελο στο ποδόσφαιρο!».

Και φαίνεται πως η τύχη/ο Θεός/η καλή νεράιδα τον άκουσε το 2004.

Θερμότατη παράκληση.

Μήπως γίνεται ο εν λόγω άνθρωπος να κάνει τώρα επειγόντως την εξής ευχή:

«Αχ και να ξύπναγα μια μέρα και να είχε γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα!»

O κόσμος σου να είμαι εγώ

Λένε ότι η αγάπη είναι το εσύ κι όχι το εγώ.

Λένε ότι όταν αγαπάς λείπει ο εγωισμός.

Κι όμως, τότε είναι που θεριεύει ο εγωισμός, η ζήλεια και η κτητικότητα.

Μαζί μου θέλω

Σεμνά να περπατάς

Αλλού να μην κοιτάς

Ο κόσμος σου να είμαι εγώ

(Μ. Χατζιδάκι – Ν. Γκάτσου)

Στράτα, στρατούλα

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να περπατήσουν σε μια ευθεία.

Ο κακός χαμός γίνεται συνήθως στο κέντρο, στα πολυσύχναστα σημεία.

Όταν για κάποιο λόγο πρέπει να κυκλοφορήσω στο κέντρο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγχιστώ. 

Ο καθένας πάει όπου του καπνίσει. Εκεί που περπατάει ευθεία, ξαφνικά θα κάνει δυο βήματα πλάγια και μετά, επειδή θα τον έχεις φυσικά φτάσει εσύ, θα πέσει πάνω σου.

Μα να τους βάλεις να πάνε από το σημείο Α στο σημείο Β, θα πάνε μέσω των σημείων Γ, Δ, Ε, ... Ω.

Μήπως να έκανε ο δήμαρχος τίποτα σεμινάρια περιπατητικής; 

Μήπως μαζί με τα μωρά που μαθαίνουν να περπατάνε στις πλατείες να έχει και τμήματα ενηλίκων;

Ves como te gusta la opera?

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συμπαθούν την όπερα.

Το κακό είναι ότι αυτό συμβαίνει χωρίς να έχουν ακούσει ούτε μία φορά έστω και μία άρια.

Κι όμως, η όπερα διαθέτει ένα μεγάλο ρεπερτόριο που εκφράζει όλα τα συναισθήματα και όλες τις πτυχές της ζωής μας, όπως γίνεται και με τα άλλα είδη μουσικής, όπως η ποπ, η ροκ, η παραδοσιακή, η τζαζ κ.λπ.

Δείτε λοιπόν πώς κάποιοι με έναν πραγματικά πολύ έξυπνο τρόπο καταφέρνουν και φέρνουν την όπερα στην καθημερινή ζωή, δίπλα στον άνθρωπο, χωρίς να φοράνε βαρύτιμα ρούχα εποχής.

Η πρώτη εκδήλωση είναι στην Παμπλόνα, σε ένα καταπληκτικό καφέ.

Προσέξτε τις αντιδράσεις των ανθρώπων.

Το κομμάτι με το οποίο ξεκινούν είναι το περίφημο «Libiamo ne' lieti calici» ή αλλιώς 
«Brindisi» (Πρόποση) από την «La traviata» του Τζουζέπε Βέρντι.

(Μη φοβάστε, δεν θα σας κουράσω με τις υπόλοιπες άριες!)

Η δεύτερη εκδήλωση είναι στην αγορά της Βαλένσια.

Το σκηνικό εδώ τελειώνει αυτή τη φορά με το «Brindisi».

Οι αντιδράσεις εδώ είναι πολύ πιο αυθόρμητες. Προσέξτε με πόση χαρά παρακολουθούν όλοι.

Προσέξτε όμως και το ότι η μουσική κατάφερε να συγκινήσει κάποιους.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που και στις δύο περιπτώσεις η ταμπέλα που κρατούν οι πρωταγωνιστές στο τέλος ρωτάει: «Ves como te gusta la opera?»

Ό έστι μεθερμηνευόμενον: «Βλέπεις πόσο σου αρέσει η όπερα;»

Εκλογές 7

Το γεγονός ότι κέρδισαν τις εκλογές κάποιοι που συστήνονται ως ανεξάρτητοι αλλά κατά τ΄ άλλα έχουν προφανή υποστήριξη από κάποια κόμματα λέγεται αλλαγή στο «πολιτικό σκηνικό»;

Εγώ το λέω «άλλαξε μυαλά ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Εκλογές 6

Χώρα του παραλόγου είναι η χώρα στην οποία ο λαός ψηφίζει τους τοπικούς άρχοντες με κομματικά κριτήρια και μάλιστα υπό καθεστώς απειλής από τον πρωθυπουργό της χώρας.

Εκλογές 5

Διάβασα ότι τα δρομολόγια των μέσων μεταφοράς θα αραιώσουν από την Παρασκευή 12 ως και τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου λόγω των εκλογών.

Μια στιγμή λίγο να το καταλάβω.

Αντί δηλαδή να πυκνώσουν λίγο τα δρομολόγια προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ψηφοφόροι, θα τα αραιώσουν;

Με ποιο σκεπτικό;

Ότι θα πάνε οι οδηγοί να ψηφίσουν;
Μα πόσες ώρες κρατάνε πια αυτές οι βάρδιες τους που δεν προλαβαίνουν να ψηφίσουν;
Οι κάλπες είναι ανοιχτές από τις 7 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα.

Ότι θα πάνε στα χωριά τους να ψηφίσουν και θα λείπουν;
Μα 4 μέρες; Πόσοι οδηγοί πια μένουν στη Θράκη ώστε να δικαιολογούνται 4 μέρες οδοιπορικά;

Άλλη μια κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων που έχουν ξεχάσει γιατί έχουν προσληφθεί.

Εκλογές 4

Τελικά οι εκλογές είναι η μεγαλύτερη εκμετάλλευση της ελπίδας των ανθρώπων.

Εκλογές 3

Η ηδονή της νίκης και της δόξας είναι μια μοναδική αίσθηση.

Γνωστό, εξάλλου, ότι ουδείς μίσησε τη δόξα, αλλά πολλοί μίσησαν το χρήμα.

(Τώρα, ποιοι είναι αυτοί οι βαρεμένοι, πρέπει να το ψάξουμε! Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην πάνε χαμένα τόσα λεφτά!)

Στις επόμενες εκλογές, λοιπόν, λέω να βάλω κι εγώ υποψηφιότητα.

Αφού όλοι τελικά είναι κερδισμένοι το βράδυ των εκλογών, γιατί να μην κερδίσω κι εγώ το κατιτίς μου;

Έτσι, να πάρω λίγο τα πάνω μου, βρε αδερφέ !

Αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν

Κάποιες πιτσιρίκες τραγουδάνε σε πολύ καλή τζαζ υπόκρουση το απόλυτο αγχολυτικό τραγούδι.

"Αν (θυγατρικό)" (Δημήτρη Μητσοτάκη)

ΥΓ1 Ακούστε το μέχρι τέλους, δηλαδή και αφού τελειώσει η μουσική.

(ΥΓ2 Κάτι τέτοια κάνουν εμάς που δεν έχουμε παιδιά να θέλουμε να αποκτήσουμε επειγόντως!)

Εκλογές 2

ΟΚ, το ομολογώ.

Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο πήγα χτες να ψηφίσω ήταν για να δω το παλιό μου σχολείο που ήταν συμπτωματικά και το εκλογικό μου κέντρο.

Είναι ένα σχολικό συγκρότημα σε σχήμα Γ. Όταν ήμουν μαθητής, η μία πλευρά στέγαζε το δημοτικό και η άλλη το γυμνάσιο. Ήμουν εκεί λοιπόν από την τρίτη δημοτικού ως και την τρίτη γυμνασίου. Επτά ολόκληρα χρόνια, δηλαδή. Δεν είναι και λίγα.

Οι αλλαγές που είδα είναι εντυπωσιακές.

Έχει στολιστεί περισσότερο: έχει ζωγραφιές με λουλούδια και ένα τρενάκι στους τοίχους του προαυλίου (νομίζω ότι στεγάζει πλέον και ένα νηπιαγωγείο).

Είδα στους τοίχους καθώς ανέβαινα τις σκάλες ότι έχουν κρεμάσει ζωγραφιές που έκαναν τα παιδιά και αυτό έδινε ένα όμορφο χρώμα στη «μονοτονία» της σκάλας.

Μέσα στην τάξη που πήγα να ψηφίσω υπήρχαν κι εκεί ολόγυρα στους τοίχους ζωγραφιές και έργα των παιδιών.

Υπήρχαν και ράφια τα οποία θυμάμαι είχαν γίνει «επί των ημερών μου», αλλά μέχρι που έφυγα από εκεί ήταν μονίμως άδεια. Χάρηκα που τα είδα χτες γεμάτα βιβλία. Χάρηκα επίσης που είδα τη μεταλλική ντουλάπα η οποία στα χρόνια μου ήταν επίσης μισοάδεια να είναι τώρα κι αυτή γεμάτη βιβλία, όργανα, ένα αρμόνιο και τουλάχιστον 3 κασετόφωνα. Δεν ξέρω αν πράγματι χρησιμοποιούν όλα αυτά στο μάθημα αλλά και τα μισά τουλάχιστον να χρησιμοποιούν είναι παρήγορο.

Γενικά, παρατήρησα ότι έχουν βάψει σχεδόν κάθε γωνιά του κτιρίου με ζεστά χρώματα και αυτό δίνει μια όμορφη αίσθηση.

Η αλλαγή που με σόκαρε όμως ήταν η εξής:

Διπλή σιδερένα πόρτα στην είσοδο και κάγκελα με σιδερένια πόρτα σε κάθε όροφο. Αν δεν ήξερα ότι είναι σχολείο και αν δεν είχε τα όμορφα χρώματα στους τοίχους θα έπαιρνα όρκο ότι το κτίριο χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό.

Υπήρχε και μια άλλη αλλαγή. Πώς να το πω, όμως;

Να, το προαύλιο μου φάνηκε πιο μικρό τώρα.

Εκλογές

Η ώρα είναι λίγο μετά τη μία το πρωί.
Οι κάλπες έκλεισαν στις επτά το απόγευμα.

Κοιτάζω από το παράθυρο και βλέπω στο σχολείο δίπλα στο σπίτι μου να μετράνε ακόμα ψήφους οι εφορευτικές. Είναι φανερά όλοι κουρασμένοι.

Τους λυπάμαι. Μου έχει τύχει κι εμένα.

Δεν φτάνει που οι απλοί πολίτες ταλαιπωρούνται τόσο στην καθημερινότητά τους από την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία έφεραν οι πολιτικοί τη χώρα μας, είναι υποχρεωμένοι επιπλέον να κουράζονται και να ξενυχτάνε προκειμένου να καταμετρήσουν τις ψήφους του νικητή ο οποίος από την αμέσως επόμενη μέρα θα αρχίσει να τους κοροϊδεύει εκ νέου.


Update : Μία ώρα μετά, δηλαδή 2.10 πμ, και οι εφορευτικές είναι ακόμα στις αίθουσες.

Update 2: 3.10 π.μ. Ακόμα εκεί ...

Mοίρες

Φωτιά κι ανάσταση
καρδιά πονάς και σπάσ' τα εσύ
τα χρόνια που 'φτασα να ζω ...

"Μοίρες" (Στ. Κραουνάκη - Λ. Νικολακοπούλου)

Βασίλειος Μαρκεζίνης

Τα πιο αληθινά λόγια που έχω ακούσει για την ελληνική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα μέχρι στιγμής.

Μπορείτε να δείτε όλη τη συνέντευξη του Β. Μαρκεζίνη εδώ.

Θαύμασα, πέρα από τη βαθιά γνώση του για τα καθέκαστα και την καθαρή και υπερκομματική του σκέψη, το γεγονός ότι παρόλο που ζει 43 χρόνια στο εξωτερικό και έχει λάβει τις μέγιστες τιμές και διακρίσεις εξακολουθεί να λέει "η χώρα μας", "είμαστε", "ζούμε", "πρέπει να αλλάξουμε" κ.λπ.

Χρησιμοποιεί δηλαδή πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του.

Τουτέστιν, αισθάνεται Έλληνας και συμπάσχει, ενώ θα μπορούσε κάλιστα να λέει "εσείς στην Ελλάδα", "πρέπει να αλλάξετε", κ.λπ. Το ομολογεί άλλωστε και στο τέλος της συνέντευξης, ότι δηλαδή γεννήθηκε και θα είναι πάντα Έλληνας.

Όπως προείπα, καθαρά λόγια και καθαρή σκέψη με γνώμονα αυτό το δόλιο "εθνικό συμφέρον" που έχει τύχει μεγάλης κατάχρησης και έγινε συνώνυμο του "προσωπικού συμφέροντος".

Venus

Όταν τύχαινε να βρίσκομαι στο κεντρικό Λονδίνο, πάντα φρόντιζα να κάνω μια 10λεπτη επίσκεψη στη National Gallery και να θαυμάζω την πιο όμορφη Αφροδίτη που έχω δει ποτέ ζωγραφιστή.

Το έργο είναι το Βενετού Giovanni Battista Tiepolo και λέγεται «Αλληγορία με την Αφροδίτη και τον Χρόνο».

Walkman

Διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα ότι η Sony θα σταματήσει πλέον την παραγωγή walkman. Καταρχάς να πω ότι με εξέπληξε το γεγονός ότι η εν λόγω εταιρεία εξακολουθούσε να παράγει αυτές τις συσκευές μέχρι και σήμερα.

Η είδηση αυτή προξένησε μια αλυσιδωτή αντίδραση αναμνήσεων.

Το πρώτο walkman μού το είχε φέρει δώρο κάπου στα μισά του ΄80 η θεία από το Σικάγο (ναι, κι όμως έχω τέτοια θεία στην πραγματικότητα!).

Καθαρός στερεοφωνικός ήχος κατευθείαν στα αυτιά κι αισθάνεσαι «Θεός».

Ασημί μεταλλικό χρώμα και σε θαυμάζουν οι συμμαθήτριές σου αλλά σε φθονούν οι συμμαθητές σου.

Big in Japan και Beat it στην κασέτα κι έφυγες ...